De beroemde toneelschrijver George Bernard Shaw zei ooit dat “als alle economen over één kam geschoren werden, zij niet tot een conclusie zouden komen”. Economen bestuderen vaak dezelfde hoeveelheid gegevens en komen tot ronduit afwijkende conclusies.
Een voorbeeld; de gouden standaard. De meeste economen zijn tegen de koppeling van de processen van een centrale bank aan een expliciete monetaire regel zoals de goudstandaard. In 1924 noemde John Maynard de goudstandaard en goud bij volmacht “een barbaars overblijfsel”.
Uit een onderzoek van de University of Chicago Booth School of Business uit 2012 blijkt dat 66% van de economen tegen de goudstandaard is. Bovendien zijn zij tegen de opvatting dat het vervangen van het discretionaire monetaire stelsel van de VS door een goudstandaard betere resultaten voor de economie zou opleveren. Uit de gegevens van de graduate business school blijkt echter dat 34% van de economen het ermee eens is dat een definitie van de USD aan de hand van afzonderlijke ounces goud voor de gemiddelde Amerikaan meer werkgelegenheid en prijsstabiliteit zou opleveren.
Voorstanders van de goudstandaard zijn onder meer de economieprofessor Austan Goolsbee van Chicago Booth. Hij steunt de standaard en zegt dat er nieuwe ontdekkingen van goudreserves in het verschiet liggen. Bovendien zouden voortdurende ontwikkelingen in de winningstechnologie de haalbaarheid van de standaard kunnen vergroten.
Bengt Holmström, hoogleraar economie aan het MIT, is het niet eens met de goudstandaard en zegt dat alle gegevens van vroegere en huidige economische crises tegen de convertibiliteit van fiat naar goud pleiten. Hij lijkt echter beide kanten van het debat te kruisen door op te merken dat goud een veilige haven is en dat de huidige populariteit “weinig te maken heeft met de inflatie in de VS”. Goud is populair omdat het een eeuwenoude aanvaardbare opslagplaats van waarde is.
De geschiedenis van goud
De geschiedenis van het goud is de geschiedenis van het geld. Goud heeft in de loop der tijden zijn koopkracht behouden en is synoniem met de geschiedenis van de rijkdom. De duurzaamheid, zeldzaamheid en smeedbaarheid van het kostbare gele metaal zijn in de oude en moderne wereld het symbool geworden van status, rijkdom en macht.
De oude Egyptenaren gebruikten het bijvoorbeeld om de sluitstenen van hun piramiden te bekleden. In 3.100 v. Chr. verwerkte de farao Menes uit de vroege dynastieke periode goud in de economie van het oude koninkrijk. In de code van Menes staat dat “één deel goud gelijk is aan twee-en-een-half deel zilver in waarde”.
Rond 600 v. Chr. sloeg Lydië, een koninkrijk dat in het huidige Turkije lag, munten van een legering van zilver en goud. Het gebruik van de legering die electrum werd genoemd, verspreidde zich vervolgens naar Perzië onder Darius 1. Darius 1 en koning Alyattes van Lydië stempelden deze geslagen munten met afbeeldingen die verschillende denominaties aanduidden. Darius stelde de doodstraf in voor elke gouverneur die hun munten van edelmetaal zou smelten en slaan. Spoedig omarmden andere gebieden in Europa, zoals Rome, Griekenland en Carthago, goud als ruilmiddel en waardeopslag. Rome ging in 300 v. Chr. over tot het gebruik van goud als geld en sloeg twee en een halve eeuw later de Aureus. De aureus was de basismunteenheid van goud in het oude Rome.
In de 17e eeuw legden kooplieden hun goudvoorraad vast in koninklijke munthuizen en particuliere goudsmeden. Goudsmeden gaven eigendomsbewijzen uit en leenden dit goud later weer uit in ruil voor lagere vergoedingen.
Het is het prototype van fractioneel reserve bankieren wat de inspiratie is achter AurusGOLD (AWG). Het Aurus Ecosysteem munt gouden crypto tokens en slaat AurusGOLD (AWG) eigendomsgegevens op de ultraveilige Ethereum blockchain’s gedistribueerde grootboeken in plaats van papieren ontvangstbewijzen uit te geven. Haar gouden token heeft een 1:1 backing door een gram goud.
De opkomst en ondergang van de gouden standaard
De muntenwet van 1792 creëerde de Amerikaanse dollar en de muntslag van de Verenigde Staten. De grote wereldeconomieën gingen in 1879 over op de “klassieke” goudstandaard, waarbij het Verenigd Koninkrijk de verhouding van het pond sterling tot goud in 1816 vaststelde. De goudstandaard hinderde de grootmachten echter in de oorlogstijd. Als gevolg daarvan zouden zij de standaard verlaten om de oorlog van de 20e eeuw te financieren, en het VK zou deze later in 1931 volledig verlaten.
De VS verlieten de goudstandaard voor het eerst in 1944 na de Grote Depressie. Economen als Ben Bernanke en Barry Eichengreen geven de goudstandaard de schuld van de decennialange depressieperiode. Zij zeggen dat het vasthouden aan het “barbaarse relikwie” de expansie van de geldhoeveelheid in de VS tegenhield, die de economie zou hebben gestimuleerd en overheidstekorten en insolvente banken zou hebben gefinancierd.
De Oostenrijkse economische theorie ondersteunt echter het gebruik van de goudstandaard. Voorstanders van de Oostenrijkse economie stellen dat regeringen de waarde van het geld niet zo zouden hebben opgeblazen als het nog steeds gekoppeld was aan de goudvoorraad. Zij wijten het loslaten van de door goud ondersteunde valuta’s aan de voortdurende instabiliteit van de wereldwijde financiële markten, die de wereld blijft teisteren zonder dat het einde in zicht is. De converteerbaarheid van geld naar goud zou de economische onzekerheid verminderen, de wisselkoersen stabiliseren en de uit de hand gelopen inflatie beteugelen.
Toen de VS uiteindelijk van de goudstandaard afvielen, begon de Federal Reserve een proces van geldcreatie waardoor de geldhoeveelheid van het land toenam. Het wereldwijd afnemende vertrouwen in de dollar, de deflatie en de trage economische groei leidden echter tot de invoering van de Gold Reserve Act van 1934, die alle commerciële banken opdroeg hun goudreserves af te staan aan de Fed. In plaats daarvan zouden zij goudcertificaten ontvangen, en Federal Reserve notes tegen hun deposito’s. De wet had echter nadelige gevolgen voor de waarde van de dollar. In januari 1934 devalueerde de president de waarde van de dollar met 40%. Voor de wet was een dollar 20,67 dollar waard. Daarna daalde de inwisselbaarheid van de dollar tegen goud tot een waarde van $35.
De overeenkomst van Bretton Woods van 1944 hield zich losjes aan de goudstandaard en schafte grondbeginselen af zoals de binnenlandse convertibiliteit van fiat tegen goud. De meeste landen vervingen de rol van goud in hun financiële systemen door de verzwakte dollar. Zij richtten het Internationaal Monetair Fonds op om toezicht te houden op de convertibiliteitspercentages en het fiatwisselproces.
In 1971, na de “Smithsonian Agreement”, onderging de dollar echter opnieuw een devaluatie. De converteerbaarheid met goud daalde van 35 naar 38 dollar per troy ounce. In 1973 veranderde de regering deze waarde in 42,22 dollar en in 1976 veranderde de definitie van de dollar. De Amerikaanse regering schrapte verwijzingen naar het vroegere gele metaal uit de wet.
De voortdurende devaluatie van de dollar en de stijgende inflatie hebben de fiatvaluta’s drastisch beïnvloed. Zo is de voorraad M2 dollars van de Federal Reserve gestegen van 15,34 biljoen dollar begin 2020 tot 18,72 biljoen dollar in september 2020. De Fed heeft dus bijna 18% of $3,38 biljoen van haar totale dollarvoorraad in maanden bijgedrukt als reactie op de effecten van de Covid-19 pandemie op de economie. Als gevolg daarvan had de dollar in 1913 26 keer meer waarde dan de dollar in 2020.
Goud als aanvaardbare waarde
Centrale banken zijn zich er terdege van bewust dat geld geen waarde heeft. In 2011 vroeg de Amerikaanse politicus en activist Ron Paul aan de toenmalige Fed-voorzitter Ben Bernanke waarom centrale banken goud oppotten. Na rijp beraad gaf de anti-goudstandaard econoom de schuld aan het hamsteren van goud in overheidskluizen vanwege ”lange termijn tradities”. De Fed, bijvoorbeeld, heeft meer dan 8.133 ton goud in haar reserves in Fort Knox, Denver Mint, Philadelphia Mint, West Point Bullion Depository en het San Francisco Assay Office.
In 2021 kochten de centrale banken wereldwijd 463,1 ton goud, wat neerkomt op een stijging van de goudreserves met 82% op jaarbasis. De World Gold Council stelt dat de centrale banken sinds de economische crisis van 2008 gestaag meer goud in hun reserves hebben opgepot. Hun goudreserves zijn in 12 jaar tijd met 5.692 ton toegenomen en zullen tegen 2022 35.600 ton bedragen. Als goud een barbaars overblijfsel zou zijn, zouden centrale banken een eeuw na de opmerking van John Maynard Keynes niet zo positief tegenover het metaal staan.
Een betere reden om gouden munten en cryptocurrencies aan te houden die door goud en zilver worden ondersteund, is echter het nadelige effect van inflatie op spaartegoeden. Om dit punt te illustreren: de Duitse Bundesbank heeft na de Fed de op één na hoogste hoeveelheid goudreserves. Zij heeft meer dan 3.362 ton goud in haar kluizen.
Duitse burgers hebben echter meer goud in huis, in bankkluisjes en in kluizen van derden dan hun centrale bank. Gezamenlijk bezitten zij meer dan 8918 ton goud. In tegenstelling tot Chinese en Indiase goudkopers die goud kopen vanwege verschillende culturele invloeden, beleggen Duitsers in goud vanwege hun ervaring en angst voor inflatie en recessies.
Gouden Stablecoins – De AurusGOLD oplossing
AurusGOLD (AWG) is een door goud gedekte token met een gedecentraliseerde infrastructuur voor de opslag van edelmetaal via een wereldwijd netwerk van gepartnerde Vaults. Aurus heeft goud naar de blockchainsector gebracht door een goudstandaard crypto-ecosysteem te creëren dat gedecentraliseerd is via de Ethereum- en Polygon-blockchains.
Hoewel AurusGOLD (AWG) niet de eerste crypto is die aan goud is gekoppeld, hebben zijn concurrenten, zoals Pax Gold (PAXG), Tether Gold (XAUT), Cache Gold (CGT) en Kinesis, ofwel een gecentraliseerd opslagsysteem (wat het single point of failure risico verhoogt) of maken ze geen gebruik van een gedecentraliseerde tokeninfrastructuur.
Aurus daarentegen slaat, in samenwerking met zijn Vault Partners in regio’s als Canada, Zurich, Singapore, Texas, Londen en Istanbul, zijn edelmetaal op verschillende locaties wereldwijd op, waardoor de idiosyncratische risico’s effectief worden verlaagd. Het gedecentraliseerde protocol van Aurus beschermt beleggers tegen diverse financiële en natuurrampen en vergroot de geloofwaardigheid en het vertrouwen onder de houders van AurusGOLD (AWG).
Aurus’ gedecentraliseerde goudstandaard token wordt volledig gedekt door 1 gram goud dat in een kluis ligt, waardoor een gestabiliseerde digitale valuta ontstaat met het potentieel om de huidige financiële problemen van de wereld te neutraliseren. Bovendien elimineert de tokenisatie van goud alle eerdere inefficiënties die goud als fysieke valuta met zich meebracht en elimineert het de kwetsbaarheden van het fiat monetaire systeem.
Een krachtige use case is AWG’s hedge tegen economische neergang. Aandelen, grondstoffen en ironisch genoeg ook cryptocurrencies zijn zeer volatiel en daarom een slechte bescherming tegen inflatie.
Zo waardevol als goud is, als een voordeel tegen inflatie, de meeste bereidwillige beleggers kunnen het niet kopen als gevolg van fundamentele tekortkomingen, zoals de slechte draagbaarheid en fungibiliteit metrics. Bovendien is fysiek goud makkelijk te vervalsen, moeilijk te vervoeren en niet langer een wettig betaalmiddel. Het Aurus Ecosysteem maakt tokenized goud via blockchain technologie.
De door goud ondersteunde digitale valuta is perfect voor gebruik in ontwrichte landen met hoog stijgende inflatie, zoals die van Venezuela, waar de bevolking wanhopig behoefte heeft aan een betrouwbaar en stabiel monetair systeem. AWG tokens kunnen ervoor zorgen dat de activa van de houder hun koopkracht behouden, nu en over 50 jaar, in plaats van elke 52 dagen de helft in waarde te verliezen.
